رایحه دل

آموخته ام که وقتی ناامید میشوم ، خداوند با تمام عظمتش ناراحت میشود و عاشقانه انتظار میکشد که به رحمتش امیدوار شوم . . . !

از زمین خوردن کسى شاد مشو

 که نمى دانى گردش روزگار براى تو چه در آستین دارد . . .

به شيطان گفتم: «لعنت بر شيطان»! لبخند زد. پرسيدم: «چرا مي خندي؟» پاسخ داد:«از حماقت تو خنده ام مي گيرد» پرسيدم: «مگر چه كرده ام؟» گفت: «مرا لعنت مي كني در حالي كه هيچ بدي در حق تو نكرده ام» با تعجب پرسيدم: «پس چرا زمين مي خورم؟!» جواب داد: «نفس تو مانند اسبي است كه آن را رام نكرده اي. نفس تو هنوز وحشي است؛ تو را زمين مي زند.» پرسيدم: «پس تو چه كاره اي؟» پاسخ داد: «هر وقت سواري آموختي، براي رم دادن اسب تو خواهم آمد؛ فعلاً برو سوی خود».

هجرزدردوداغ دلگیرم کرد
اندوه غم زمان زمین گیرم کرد
گفتندکه جمعه میرسی ازکعبه
این رفتن جمعه ،جمعه ها پیرم کرد

گاه‏ ‏‏ ‏برای‏ ‏زندگی‏ ‏کردن‏ ‏‏ ‏چه ‏ ‏دیر‏ ‏‏ ‏میشود گاه‏ ‏برای‏ ‏‏ ‏معذرت‏ ‏‏ ‏خواهی‏ ‏‏ ‏چه زود‏ ‏‏ ‏‏ ‏دیر‏ ‏‏ ‏‏ ‏می‏ ‏شود‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏گاه‏ ‏‏ ‏برای‏ ‏‏ ‏‏ ‏بدست‏ ‏‏ ‏اوردن‏ ‏‏ ‏دلی‏ ‏که‏ ‏‏ ‏شکستی‏ ‏‏ ‏چه زود‏ ‏‏ ‏‏ ‏دیر‏ ‏‏ ‏می‏ ‏شود‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏گاه‏ ‏‏ ‏‏ ‏برای‏ ‏‏ ‏‏ ‏خندیدن‏ ‏‏ ‏‏ ‏برای‏ ‏‏ ‏دوست‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏چه زود‏ ‏‏ ‏دیر‏ ‏‏ ‏می‏ ‏شود‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ پس تردید‏ ‏‏ ‏را‏ ‏‏ ‏کنار‏ ‏‏ ‏بگذار‏ ‏‏ ‏‏ ‏و‏ ‏عجله‏ ‏‏ ‏کن

• هر جا دلت شکست خودت شکسته هاشو جمع کن تا هر ناکسی منت دست زخمیشو به رخت نکشه

گفتند: چهل‌ شب‌ حياط‌ خانه‌ات‌ را آب‌ و جارو كن. شب‌ چهلمين، خضر خواهد آمد. چهل‌ سال‌ خانه‌ام‌ را رُفتم‌ و روييدم‌ و خضر نيامد. زيرا فراموش‌ كرده‌ بودم‌ حياط‌ خلوت‌ دلم‌ را جارو كنم. گفتند: چله‌نشيني‌ كن. چهل‌ شب‌ خودت‌ باش‌ و خدا و خلوت. شب‌ چهلمين‌ بر بام‌ آسمان‌ برخواهي‌ رفت و ... و من‌ چهل‌ سال‌ از چله‌ بزرگ‌ زمستان‌ تا چله‌ كوچك‌ تابستان‌ را به‌ چله‌ نشستم، اما هرگز بلندي‌ را بوي‌ نبردم. زيرا از ياد برده‌ بودم‌ كه‌ خودم‌ را به‌ چهلستون‌ دنيا زنجير كرده‌ام. گفتند: دلت‌ پرنيان‌ بهشتي‌ است. خدا عشق‌ را در آن‌ پيچيده‌ است. پرنيان‌ دلت‌ را واكن‌ تا بوي‌ بهشت‌ در زمين‌ پراكنده‌ شود. چنين‌ كرد