رایحه دل

از آدم‌ها بگذر!.
دلت را گنده‌تر کن .
ناراحت این نباش
که چرا جاده‌ی رفاقت با تو همیشه یک‌طرفه است ؛ مهم نیست اگر همیشه یک‌طرفه‌ای !
شاد باش که چیزی کم نگذاشته‌ای و بدهکار خودت ، رفاقتت و خدایت نیستی ! 

مرد ترین آدمهایی که تو زندگیم دیدم اونایی بودن که بعد اشتباهشون گفتند :معذرت میخوام

میگویند: مثل بچه آدم رفتار کن. و من هنوز مانده ام که بین هابیل و قابیل کدام را انتخاب کنم...! ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

سرمشق های آب بابا یادمان رفت رسم نوشتن با قلم ها یادمان رفت


گل کردن لبخند های هم کلاسی در یک نگاه ساده حتی یادمان رفت


ترس از معلم,حل تمرین , پای تخته آن روزهای بی کلک را یادمان رفت


راه فرار از مشق های زنگ اول ای وای ننوشتیم آقا یادمان رفت


آن روزها را آنقدر شوخی گرفتیم جدیت تصمیم کبری یادمان رفت


شعر خدای مهربان را حفظ کردیم یادش بخیر اما خدا را یادمان رفت


در گوشمان خواندند رسم آدمیت آن حرف ها را زود اما یادمان رفت


فردا چه کاره میشوی,موضوع انشا ساده نوشتیم آنقدر تا یادمان رفت

دیروز تکلیف آب بابا بود وخط خورد تکلیف فردا نان و بابا یادمان رفت

دل آدمها مثل یک جزیره دور افتادست ،اینکه کی واسه اولین بار پا به جزیره میزاره مهم نیست مهم اون کسیه که هیچوقت جزیره را ترک نکند
 

بیشمارهستند آنهایـی که :
نامشان آدم ،
ادعایشان آدمیت،
کلامشان انسانیت و
رفتارشان صمیمیت.!!!

حـــــال مـــن دنبال یکـی میگردم که :
نــــه آدم،
نــــه انسان،
نــــه دوست و
نــــه رفیق صمیمی باشـــد.

تنهــــا صــــاف باشد و صـــــادق.
پشت سایه اش خنجری نباشد برای دریدن!

هیچ نـــــگوید،
فقط همـــــان باشد که ســــــایه اش میگوید .

 

یه پرستار استرالیایی بزرگ‌ترین حسرت‌های آدم‌های در حال مرگ رو جمع کرده و پنج حسرت رو

 

که بین بیشتر آدم‌ها مشترک بوده منتشر کرده.

 

• اولین حسرت: کاش جرات‌اش رو داشتم اون جوری زندگی می‌کردم که می‌خواستم٬ نه اون جوری که دیگران ازم توقع داشتن.

 

• حسرت دوم: کاش این قدر سخت کار نمی‌کردم.

 

• حسرت سوم: کاش شجاعت‌اش رو داشتم که احساسات‌ام رو به صدای بلند بگم.

 

• حسرت چهارم: کاش رابطه‌هام رو با دوستام حفظ می‌کردم.

 

• حسرت پنجم: کاش شادتر می‌بودم.

خلاص و آسایش آدمی در دنیا و آخرت در لقمه حلال و در صحبت نیکان است

و گرفتاری و غصه ی آدمی در دنیا و آخرت در لقمه حرام و در صحبت بدان است!

در بند آن باش که آزاری از تو به کسی نرسد

و بقدر آنکه میتوانی راحت می رسان

اینست کار آدمی، اینست خلاص آدمی!

عزیز الدین نسفی